16 september

Bryce Canyon, september 17, 2010 07.00 uur local time

Buiten is het om het vriespunt. Binnen zitten wij.

Hallo beste mensen,

Dit is toch geen tijd om achter een laptop te kruipen als je met vakantie bent. Tja, jullie hebben gelijk maar als je met zn vieren op één kamer slaapt dan is er enige planning nodig om elkaar 's morgens niet voor de voeten te lopen. Dus heeft schrijver dezes zich maar als vrijwilliger aangeboden om er als eerste uit te gaan. En terwijl de anderen zich aan het poedelen zijn kan ik jullie dus op de hoogte brengen van de tijd tussen het verleden en heden.

Trouwens, het is ECHT koud buiten. Ik denk dat de plaatselijke (wijlen) Pelleboer niet meer dan een graad of 3 zou aangeven.

Ok, waar waren we gebleven. In Page, bij het rummiCuppen. Dank je Corrie, voor de reactie dat dat letterspel met een C moet. Frans was in dat spelletje trouwens de grote overwinnaar. (eehh.... ik deed dus niet mee)

Na een goede nachtrust (al sliepen we met zn vieren op één kamer) zijn we over de Glenn 'Kennedydam' richting Bryce Canyon gereden.

 En ja hoor, Frans zat weer achter het stuur als een keizer op zn paard

 en stuurde onze Tahoe met vaste hand over s'Heeren '89'.

 Nou niet gelijk het psalmboek erbij halen om te kijken welke psalm ik bedoel want in Amerika werken ze veel met wegnummers dus bedoel ik met '89' gewoon een weg van A naar B.

In Kanab begon de drang naar caffeine ondraaglijk te worden dus zijn we daar een bakkie gaan doen. Het werd voor de andere 3 een cappucino. Maar de 'waiter' vroeg of ze een 'one of two shot' wilden. Dat was dus even klapperen met de oren maar na vraag en antwoord bleek het dus om de sterkte van de cappucino te gaan. Het werd een enkel shot. Achteraf had het dus een two shot moeten zijn. Tja, als je alles van tevoren weet........

De reis naar Bryce verliep op rolletjes. We hadden besloten om gelijk het park te verkennen. In het park heb je dus 1 doorgaande weg met aan die weg verschillende viewpoints. Sorry als ik hier en daar Engelse woorden gebruik maar dat krijg je als je je tussen Engels pratende mensen bevind. Voor de vertaling pakke men het Prisma woordenboek Engels-Nederlands.

We zijn bij Sunrise Point gestopt want de magen knorden

dusdanig dat verder rijden onverantwoord was.

Dus op een picknickplaats hebben we broodje gegeten. We dachten voldoende brood bij ons te hebben maar helaas had Wim de opruimer dezelfde morgen in Page een zak weggegooid met daarin nog wat brood. Vrees niet, lezer, wij hebben desalniettemin onze buik dik gekregen.

We zijn daarna naar het einde van het park gereden, daar de auto geparkeerd en hebben een wandeling gemaakt (Bristlecone trail). Door het bos naar een uitkijkpunt waar we genoten van de eerste indrukken van Bryce Canyon. Persoonlijke indrukken kan ik hier niet weergeven. Dat gaat gewoon niet. Een ieder beleeft zijn indrukken op zijn eigen manier. Maar ik kan jullie vertellen dat het je verstand te boven gaat hoe de natuur dit soort landschappen kan creeeren (jaja, 2 puntjes op de middelste e maar ik weet niet waar de 2 puntjes op de laptop zitten, advies welkom). Ongelofelijk, zowel de vormen als de kleuren. Van witachtig tot diep oranje tot ..... ach, weet je wat? Je gaat zelf maar een keer kijken.

Beter, ik zal er een foto van plaatsen al zal een foto nooit kunnen overbrengen wat een mens persoonlijk voelt.

Na bij wat andere viewpoints te hebben genoten van de geweldige uitzichten (Bryce ligt op een hoogte van bijna 3 km en bij heldere dagen houd alleen de kromming van de aarde verder zicht tegen) zijn we naar Bryce View Lodge gereden, ons onderkomen voor 1 nacht. Kleinere kamer dan vorige nacht maar toch wel gelachen. Jongens, jullie weten hoe Tan kan lachen. Voor de niet familie-kenners onder ons, Tan is Tante Greet en Oom is Ome Frans. Geen speld tussen te krijgen tussen Oom en Tan en mn kids.

En nu is er dus een nieuwe morgen aangebroken. We gaan vandaag naar Zion Nationaal park, een rit van zo'n kleine 2 uur. Maar eerst gaan we zo ontbijten, dan naar Mossy Cave, hier in de buurt, een lekkere ochtendwandeling maken en dan richt Marina de neus van de Tahoe richting Springdale waar we 2 nachten zullen verblijven.

Ik hoop jullie vanuit de 'Desert Pearl Inn' weer te kunnen berichten over de verdere ontwikkelingen van onze reis.

De hartelijke groeten aan een ieder van jullie en tot de volgende keer