Net terug van een heerlijke maaltijd bij Yippie-ei-hé (whats in a name). Gretha, Frans en Marina zijn hun bed ingedoken maar ik moet mn schuld inlossen om regelmatig mn log te updaten dus moet het bed nog maar een uurtje wachten.
Na Montezuma een bezoekje aan de Chappel of the Holy Cross. Een kerk, gebouwd in de rotsen. Interressant maar niet meer dan dat.
Wel is de omgeving van Sedona geweldig mooi met haar rode rotsen (Red Rocks). Achteraf had ik hier wel een nacht willen blijven maar ja, een mens moet keuzes maken.
Ondertussen merkte ik wel (wat ik al voorzien had) dat de tijd aardig begon te dringen. Na een stop bij Slide Rock State Park waar we even gekeken hebben hoe de Amerikanen zich op een zondag vermaken, zijn we rechtstreeks naar Williams gereden. Daar even uit de auto. Verschillende dingen op de foto gezet die met de route 66 te maken hadden. In jullie ogen is route 66 waarschijnlijk een begrip maar Gretha had er nog nooooooit van gehoord. Afijn, die is dus ook weer wat wijzer geworden.
Ik heb daar mn eerste Amerikaanse biertje op. Edoch een foutje want ik bestelde een biertje maar wat ik aangeleverd kreeg had meer de kleur van een glas benzine. De smaak was ook niet wat ik er van verwachtte maar wees niet bezorg, lezers, het glas is leeg achter gebleven.
De planning was om voor het eerst kennis te maken met de Grand Canyon bij Mather Point. Maar helaas, toen we daar aankwamen bleek het te donker te zijn om nog iets van het natuurwonder te zien.
Dus zijn we maar doorgereden naar de Bright Angel Lodge, verblijfplaats voor 2 nachten.
Gelukkig was het nog niet te laat om te eten dus op naar het Arizona restaurant. Onze order geplaatst maar de serveerster, die ondertussen van onze afkomst wist adviseerde ons maar een halve portie te nemen van wege de grootte van een hele. Natuurlijk volgden we deze raad op. Maar.............. het bleek dat die porties niet zooooo groot waren als verondersteld. Ik heb dat Evelyn ook in haar oor gefluisterd en als goedmaker kregen we koffie van het 'house'. Dat werd weer verkeerd verstaan door Marina want toen ik zei dat we gratis koffie kregen zei ze.... 'maar ze gaat toch naar huis'? ............Ons bed hier is een beetje aan de kleine kant. Vergeleken met de eerste nacht is dit meer een bed voor mn kleindochter Sanne. Zijn Marina en ik niet meer gewend om zo dicht bij elkaar te liggen. Afijn, een goede reden om 'de banden te verstevigen' :-)
Vanmorgen (maandagmorgen voor ons) zijn we eerst naar Tusayan gereden, een plaatsje net buiten het park waar de helihaven is gevestigd,. Frans en ik hadden besloten een helicoptervlucht boven de Grand Canyon te maken. Kost wat maar dan hebbie ook wat. Gelukkig konden we al vlot mee. En mensen, het was een geweldige ervaring. Met zn zessen in de heli zijn we een klein half uur in de lucht geweest. Ik heb het reeds maanden op plaatjes voorbij zien komen maar de werkelijkheid is echt indrukwekkend. Een megagat in de grond.Gevormd door natuurlijke elementen. Niet te geloven. Toch waar.Na deze prachtige 'experience' zijn we 's middags gedeelten van de rimtrail gaan wandelen.Tussendoor de shuttle genomen (totale wandeling is 11 km). Gretha had af en toe zeer vreemde gevoelens in haar tenen wanneer Frans zich te dicht bij de rand van de afgrond begaf en Marina kwam erachter dat haar conditie niet helemaal optimaal is terwijl Frans zijn bloedende neus weer tot stoppen moest dwingen.
Al met al genieten wij allen van een tot nu toe (pas 2 dagen) geweldige reis.
Morgenochtend vertrekken we richting Monument Valley. Daar begeven we ons in Indianengebied. Ik hoef echter niet bang te zijn dat ze mn scalp willen hebben. Knappe Indiaan die me aan mn haren vast weet te pakken.
Ik ga mn mandje opzoeken, mensen. Bij jullie is het alweer dinsdag 7.45am. Ik wens jullie dan ook een arbeidzame dag toe. Tja, iemand moet toch de economie draaiende houden. Laten JULLIE dat nu zijn.
Tot de volgende keer.
Groeten vanuit Grand Canyon Village.
