Ik was BIJNA miljonair !!!!!!
Zo, moeten jullie denken, is die wel goed?
Ja hoor, alhoewel we hier in Vegas wel uit moeten kijken om geen zonnesteek op te lopen. Mensenlief, wat is het hier heet. Niet warm maar HEET!! Denk dat het nu rond de 40 graden is.
Eerst maar even terug naar het einde van het vorige stukje.
Ik ben jullie de naam van het restaurant verschuldigd waar we op de laatste avond in Springdale hebben gegeten. Die tent heette 'Bit 'n Spur. Laat je woordenboek maar zitten want zelfs ik heb geen idee wat dat kan betekenen. We wilden graag buiten zitten dus moesten we 30 minuten wachten. Geen probleem. Het is tenslotte vakantie. Het eten smaakte prima. Het was meer Mexicaanachtig. Marina had een ribeye (prijs meer een ribuitmnlijf) en verkondigde zelfs dat ze nog geen lekkerder stuk vlees had gehad dan deze keer. Mooi toch? Gretha en Frans zaten aan de zalm. Ik hield het bij een gegrilde 'turkey', een gedeelte daarvan tenminste.De menukaart levert bij mn reisgenoten nogal eens moeilijkheden op. Die Engelse taal is ook zo verrekte moeilijk. Wat betekent 'garlic'? Wat is 'sirloin'? Nou moet ik bekennen dat mn engels op keukentechnisch gebied nou ook niet is om over naar huis te schrijven dus is het vaak puzzelen geblazen. Maar, we hebben elke keer onze buik nog dik gekregen.
Na een lekkere nacht en een stevig ontbijt bij de 'buren' zouden we op tijd vanuit Zion naar Las Vegas vertrekken. Frans popelde al om richting Las Vegas te gaan. Waarom? Ik meen in een flits de $$$$ tekens in zijn ogen gezien te hebben, maar ik kan het mis hebben ..............
Aangezien we Utah zouden verlaten en Nevada in zouden trekken werd de klok een uur achteruit gezet. Koud onderweg hebben we de 'Virgin Trading Post' nog aangedaan. Daar op de valreep (we laten het Wilde Westen zo langzamerhand achter ons) nog een souvenir gekocht van een indiaans hoofd uitgesneden in hout. Was nog even een discussie welk hoofd het zou worden. Naar ik dacht heeft het hoofd wat we aangeschaft hebben in het verleden toebehoort aan Geronimo, een oud opperhoofd der Apachen. Onderweg hebben we, ondanks dat we op de Interstate 15 (een ordinaire snelweg maar klinkt beter) reden, genoten van de uitzichten. Schrijver dezes was trouwens degene die het stuur in handen had deze dag. Ik heb nog een poosje net voor zo'n machtige Amerikaanse truck (voor de liefhebber, een Peterbilt) gereden om de anderen de gelegenheid te geven een foto daarvan te maken. Ik vertelde Marina de foto in de buitenspiegel te nemen. Ja maar, antwoordde ze, dan krijg ik ook de spiegel op de foto. Eehhhh.... das juist de bedoeling, schat.
Tussen haakjes, ik reed op dat moment 120km p/u en dat reed deze truck dus ook. Das nou ff jammer dat wij in ons polderlandje niet het gas in kunnen trappen zoals deze mannen mogen.We hadden besloten niet rechtstreeks naar LV te rijden maar via het Valley of Fire State Park. Bij de afslag van de I15 hebben we bij een supermarkt annex tank-truckstop een pauze ingelast en wat trucks die daar geparkeerd stonden op de kiek gezet. Ik heb zelf nog even met een 'collega' staan te praten.
Natuurlijk moets 'trucker' van Wijk even neuzen in de winkel en ja hoor, een kleine aankoop voor in zijn Volvo FH12 gedaan.
Daarna onze reis vervolgd door het VoF State Park. En weer waren de ooh's en aah's niet van de lucht want ook dit park liet zich van zijn mooiste kant zien. Veel toeristen laten dit wat onbekende doch schitterende park (letterlijk) links liggen.
Het eerste herkenningspunt van Las Vegas is de Stratosphere Tower die al uit de verte te zien was. Helaas moest ik met mijn orienteringsvermogen de weg zien te vinden naar ons verblijf want nadat Marina de TomTom had ingesteld sloeg die op tilt. Was niks meer mee te beginnen. Ik was op een 2 km van de bestemming toen de navigatie uit zijn coma ontwaakte. Gelukkig maar want niet de laatste loodjes maar laatste kilometers waren het moeilijkst.
We hebben hier een soortement van appartement. Twee slaapkamers EN twee badkamers en complete keuken net even buiten de wereldberoemde 'Strip'. Lekker huiselijk.
Des avonds hebben we genoten van een buffet in het MGM hotel wat hier vlakbij ligt. Voor $ 25 p.p. (incl. drank) hebben we onze buikjes vol gegeten. Gretha maakte (de bijna klassieke fout) door Ice(d) Tea te bestellen en kreeg een bak kouwe thee die niet te drinken was. Volgende keer toch maar Liptonice bestellen. Mensemense, wat een ding, dat hotel. Je verdwaalt er subiet zonder plattegrond. En een casino zo groot! Je moet het gewoon zelf gezien hebben. We hebben er even rondgewandeld en zijn toen naar buiten gegaan. Las Vegas overdag stelt niet zoveel voor. Dat merkten we wel toen we aankwamen maar zodra de duisternis invalt dan verandert de stad in één groot lichtfestijn met levensgrote knipperende reclameborden en de meest fantastische kleuren. Uiteindelijk kwamen we in hotel 'New York New York' terecht, een op de skyline van New York gelijkend hotel en daar moest het gebeuren. Wat? Ik vertelde jullie in het vorige stukje toch dat ik nog declaratiekosten had en dat die verhaalt moesten worden op een gokmachine.
Totdat ........... er allerlei bellen rinkelden, cijfertjes voorbijvlogen en lichten aan en uit flitsten. Toen de rust weergekeerd was en ik van de schrik bekomen was werd het tijd om de balans op te maken...........$ 231,75 !!!! Tel uit je winst. Niks geen bandiet, een geweldig ingenieus elekronisch apparaat wat gratis geld gaf. Mn liefje, wat wil je nog meer?
Ook Marina kreeg de smaak te pakken en ondertussen had Frans zijn eerste 20dollarbiljet de machine in laten glijden waarvoor hij 80 credits kreeg. Gretha keek de kat nog even uit de boom maar niet veel later zat ook zij op een stoel gebiologeerd naar de ronddraaiende beeltenissen te kijken in de hoop dat de geluiden, flitsen en cijfertjes ook bij haar een lach op het gezicht zouden toveren.
Na een poosje werd de balans opgemaakt. Gretha en Frans zullen ongeveer een $ of 30 verloren hebben terwijl de balans van de familie van Wijk een positief saldo liet zien van zo'n $ 275,-
Dat was dus de eerste kennismaking met het Sodom en Gomorra van de USA. En die kennismaking zal vandaag vervolgd worden want we zijn toch een klein beetje 'addicted' geworden.
Vanmorgen (locale tijd) zijn Gretha, Frans (hij wilde de Dam erg graag zien) en ik naar de Hooverdam gereden, het grootste Amerikaanse bouwerk ooit. Google even op 'Hooverdam' en jullie zien de feiten (en foto's) op een rijtje.
Op de terugweg even boodschappen gedaan en Frans moest geld pinnen (zou ie later vandaag zwaar gaan gokken?, jullie horen dat later). Zo goedkoop zijn trouwensKaas is ook niet goedkoop. Maar ja,
we zullen toch moeten eten en dat hebben we
dan ook tussen de middag heel gezellig 'thuis' aan tafel gedaan.
Nu is Frans naar het zwembad (als er maar niet alleen maar een plasje water van hem is overgebleven vanwege de warmte), Gretha ging lekker op bed een boek lezen en om de hoek kijkend ziet Marina dat ze inmiddels in diepe slaap is. Marina is een paar shirtjes aant strijken (jaja, dat krijg je er niet uit) en ik zet hier zo langzamerhand de laatste woorden van dit verslag neer. Over een uur gaan we weer op pad. Eerst gokken en dan diverse hotels en bezienswaardigheden langs de 'Strip' bekijken.
Ik kom één dezer dagen weer bij jullie terug om te berichten over de verdere ontwikkelingen van onze superreis door het ZuidWesten van de Verenigde Staten van Amerika.
Mocht de tweede zin in dit stukje trouwens veranderd zijn in 'Ik BEN miljonair !!!!!!!!!!!!!!!!!!' dan worden jullie ongetwijfeld z.s.m. op de hoogte gesteld en zijn de kids en aanhang reeds onderweg met het eerste 'plane' richting ... LAS VEGAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAS!!!!!!
