Hallo lui,Daar zijn we weer. Deze keer vanuit de Desert Pearl Inn.
Als jullie je Prisma Engels-Nederlands raadplegen vinden jullie onder 'Pearl' de vertaling 'Parel'.Nou, dit is dus de parel onder verblijven die we deze vakantie hebben. Een 'spacious room' met alles erop en eraan zoals oven, magnetron, koelkast, levensgrote tv (jongens, nog groter dan die Sony die we een week in huis hadden), prachtige badkamer en ga zo maar door.
Mn drie medereisgenoten liggen nog lekker aan het zwembad. Ik ben er een uurtje geweest maar heb het geduld niet om daar een hele middag te hangen. Ik besteed mn tijd liever nuttig. Daarom hier het vervolg van ons verslag.
Zoals jullie in het laatste stuk gelezen hebben zijn we vrijdagmorgen richting Zion Nationaal Park gereden met Marina deze keer achter het stuur. Met vaste hand stuurde ze onze limousine richting Springdale.
Bij Mount Carmel Junction (Junction betekent afslag, hoeven jullie dat niet op te zoeken) hebben we even een bakkie gedaan en bij de pomp hebben we Gretha de ramen van de auto laten schoonmaken. Das vrouwenwerk, nietwaar? Daarna zijn we de '9' opgereden die ons het park invoerde. En al direct werden we overweldigd door de wonderschone uitzichten.
 |
| Canyon Overlook Trail uitzicht |
De 1ste wandeling was al gepland. De Canyon Overlook Trail.
Stond te boek als makkelijk. Gelukkig was er nog een plaatsje
voor de auto (kleine parkeerplaats) want deze trail is behoorlijk populair. Wij op pad maar na ongeveer 100 meter had Marina het al bekeken. Ik zou deze keer geen tong op haar schoenen zien want mevrouw zag het niet zitten er keerde schrijlings terug naar de auto alwaar de Libelle tevoorschijn werd gehaald om de tijd te doden. Frans, Gretha en ik gingen verder. Ik was al vooruit gesneld, nou ja, gesneld ..... en bereikte als eerste het eindpunt van de trail waar ik een fenomenaal uitzicht had op de diep beneden me liggende canyon. Ik moet toegeven dat Marina een vooruitziende blik had want de trail was voor haar, ondanks dat ie als makkelijk te boek stond, een ware uitputtingslag geworden. Maar Gretha, Frans en ik hebben de moeilijkheden overwonnen en werden dan ook beloond met, zoals ik al zij, een prachtig uitzicht.Na dit 'oponthoud' spoedden we ons naar de 'Desert Pearl Inn', waarvan jullie hierboven al een beschrijving hebben kunnen lezen en waar we net na drie uur aankwamen. Relaxen was het toverwoord voor de rest van de dag. 's Avonds zijn we uit wezen eten bij Switchback waar ik spareribs bestelde. Die kreeg ik op mn bord maar..... opgerold!! Ooit gezien, opgerolde spareribs? Nou, ik dus nu wel!
Daarna even naar de super om ontbijtspullen in te kopen. Wel prettig dat zo'n supermarkt tot 23.00 uur open is. Aansluitend was het bedtijd voor de familie van Doorn en van Wijk.
 |
| Vergeten jullie dat ei..... |
Zaterdagmorgen; Eerst heerlijk op de kamer ons ontbijt verorberd. Helaas was er geen mogelijkheid voor het koken of bakken van eieren. Dat vind ik persoonlijk wel jammer. Schrijver dezes vindt het namenlijk heerlijk om 's morgens (alleen tijdens de vakantie) diverse gebakken eieren met spek/bacon weg te werken. Maar, we passen ons aan. We zijn tenslotte Nederlanders, nietwaar?
Op het programma stonden vandaag minimaal 2 wandelingen. Ik had van tevoren al wat makkelijke trails uitgezocht. Met de shuttlebus (de weg door de canyon is verboden voor auto's maar er is een perfect shuttlesysteem), die direct voor ons verblijf stopte zijn we naar het park vervoerd en vandaar rijden andere bussen om de 5 á 7 minuten het park in en weer uit waarbij die op diverse punten stopt. Een soort hopon-hopoff bus dus. Eerst hebben we de 'Riverside Trail' gedaan. Een prachtige wandeling door het groen met boven je uit torenende steile wanden met magnefieke kleuren. Daarna deden we de 'Weeping Rock'. Nadat we de magen gevuld hadden met heerlijke patat (met mayonaise) en een sandwich met kipsalade (Gretha nam een salade 'moeilijk woord' maar die bleek dusdanig groot dat de helft meeging in de rugtas en Marina had er een cheeseburger bij die op smaak gemaakt werd met ketchup (de echte Heinz!!) pakten we 'even' de derde trail van vandaag mee, de Lower Emerald Pool. Ondanks dat het al behoorlijk warm was geworden konden we ook deze trail op onze 'palmares' bijschrijven.
Zo, laat niemand zeggen dat we niet sportief bezig zijn geweest vandaag. (Kenners van genoemde trails gaarne geen commentaar op de moeilijkheidsgraad).
'Thuis' gekomen konden we eindelijk onze zwaar getijsterde spieren rust geven. Zoals gezegd zijn de andere 3 nog altijd bezig met het recupereren (ik vind het leuk om moeilijke woorden te gebruiken. Kunnen jullie je hersens ook nog eens aan het werk zetten).Vanavond gaat er weer uit gegeten worden. Op welk restaurant de keuze is gevallen horen jullie bij het volgende verslag.
Al met al weer een prachtige dag!Morgen wenden we de steven naar LAS VEGAS!! Aldaar gaan wij trachten de reeds gemaakte kosten van deze reis te declareren op een gokmachine. Of dat lukt horen jullie de volgende keer.
To be continued (zie Prisma Engels-Nederlands).
Groeten vanuit Springdale van de 'fabulous Four'.
